Podziękowania pani Doroty

Tam gdzie gwiazdy jaśnieją po zmroku na niebie,
gdzie bram domu anielica strzeże.
Gdzie w oknie gdy burza gromnica się pali
Ścibory od świata odcięte w oddali.
Małą chatkę wśród bujnej zieleni mają swe serce dla gości w całości oddają.
A ci co nie byli niech tęsknią a może
Kiedyś to doznają
daj im Panie Boże.
Ten piękny wiersz napisała dla nas pani Dorotka. Odpoczywała w naszym gospodarstwie wraz z córką Jagodą. Gdy przeczytałam ten wiersz łzy popłynęły mi z oczu. Tak się wzruszyłam. Jestem bardzo szczęśliwa że mogłam poznać panią Dorotę i zaczerpnąć optymizmu od Niej. Bardzo Pani dziękuje i myślę że jeszcze się spotkamy
Danka